به سراغ من اگر می ایید، 

پشت هیچستانم 

پشت هیچستان جاییست 

پشت هیچستان رگ های هوا، پر قاصد هایی است 

که خبر می ارند، از گل واشده ی دورترین بوته ی خاک 

روی شن ها هم، نقش های سم اسبان سواران ظریفیست که صبح  

به سر تپه ی معراج شقایق رفتند 

پشت هیچستان چتر خواهش باز است 

تا نسیم عطش در بن برگی بدود 

زنگ باران به صدا می اید 

ادم اینجا تنهاست 

و در این تنهایی سایه ی نارونی تا ابدیت جاریست 

به سراغ من اگر می ایید 

نرم و اهسته بیایید، که مبادا ترک بر دارد 

چینی نازک تنهایی من! 

**سهراب**