کسی نیست ، 

بیا زندگی را بدزدیم،ان وقت  

میان دو دیدار قسمت کنیم 

بیا با هم از حالت سنگ چیزی بفهمیم 

بیا زودتر چیزها را ببینیم 

ببین، عقربک های فواره در صفحه ی ساعت حوض 

زمان را به گًردی بدل می کند 

بیا اب شو مثل یک واژه در سطر خاموشیم! 

بیا ذوب کن در کف دست من جرم نورانی عشق را! 

. 

. 

. 

باید امشب بروم 

و چمدانی را   

که به اندازه پیراهن تنهایی من جا دارد ، بردارم 

و به سمتی بروم 

که درختان حماسی پیداست 

رو به ان وسعت بی واژه که همواره مرا می خواند . 

**سهراب **